Quantcast
Channel: SD Worx blog» individualisering
Viewing all articles
Browse latest Browse all 3

Chris Wuytens: ‘De paradox van het netwerkindividu’

0
0

Een van de megatrends voor het komende decennium is individualisering. De voorbije honderd jaar maakten allerlei sociaal-economische ontwikkelingen het individu tot maat van alle dingen. Ook in de organisatie. Ik zie steeds vaker medewerkers hun werk in eigen handen nemen. Ze kiezen hun projecten, stellen zich persoonlijke doelstellingen en werken beslist naar het resultaat toe. Geluk en welvaart krijg je nu eenmaal niet in de schoot geworpen. Je bent er zelf verantwoordelijk voor.

Die trend van individualisering gaat evenwel gepaard met zijn tegendeel, namelijk de steeds verder toenemende vernetwerking. Mensen zijn van nature netwerkdieren. Ze hebben behoefte aan communicatie. Ze willen kennis en ervaringen delen. Ze willen hun blik verruimen en verbreden. Ik zou dat de paradox van het ‘netwerkindividu’ willen noemen. We hebben allemaal nood aan sociale relaties en zoeken verbondenheid in ‘communities’. Sociale technologieën maken het ons bijzonder gemakkelijk om te netwerken en samen te werken. Het individu bepaalt zelf met wie hij samenwerkt en welke relaties hij aan gaat. Daarom zien we overal samenwerkingsverbanden ontstaan met verschillende betrokkenen over bedrijfsgrenzen heen; klanten, leveranciers, projectpartners, enzovoort.

Die dualiteit tussen individualiteit en sociale verbondenheid wordt steeds beter zichtbaar. In hun opleidingsprogramma’s krijgen studenten steeds meer individuele keuzes en kunnen ze zelf grotendeels hun ontwikkelingspad kiezen. Maar daarnaast zie ik mijn eigen studenten actief zijn in gezamelijke projecten, waar ze leren van elkaar. Ze engageren zich in verenigingen, hebben verschillende vriendenkringen, reële en virtuele. Social learning staat intussen op gelijke hoogte met individuele kennisverwerving. In onze organisaties zien we werknemers die steeds meer keuzes hebben op vlak van werkinhoud, groei- en loopbaanmogelijkheden, de samenstelling van hun loonpakket of de werkmiddelen die ze willen gebruiken.

De toekomstige werkcontext is niets anders dan een uitvergroting van wat nu al zichtbaar is. ‘Medewerkers’ worden meer en meer ‘ondernemers in werk’ met meer vrijheden, maar ook meer verantwoordelijkheden. De werkgever – als dat concept de 21ste eeuw nog overleeft – houdt bovendien rekening met deze vrijheden en behoeften. Dat is nodig, want voor deze nieuwe werknemers is werkgeverschap van ondergeschikt belang. De focus ligt meer op het werk zelf en minder op de werkgever. Werkgeverschap wordt hierdoor niet langer exclusief. Werkgevers profileren zich als afnemers en promotors van kwaliteitsvolle arbeid. Nu al worden projecten aangeboden op virtuele markten, waar ‘geshopt’ en onderhandeld wordt.

Contracten van onbepaalde duur worden een zeldzaam fenomeen. Parallelle loopbanen bij verschillende werkplatformen (werkgevers) daarentegen meer de norm. Onze loopbanen worden steeds meer een aaneenschakeling van projecten en niet langer van organisaties. Organisaties zelf zullen zich organisch ontwikkelen en een kortere levenscyclus hebben. Na afloop van een project verdwijnen ze of gaan ze op in een andere vorm of kernactiviteit.

Op de toekomstige arbeidsmarkt is het van cruciaal belang dat werknemers zich positioneren via ‘personal branding’. Ze lopen zo in de kijker bij communities of ondernemers die interessante projecten in de aanbieding hebben. De waarde van (mede)werkers wordt gekwantificeerd en openlijk gecommuniceerd via social media. Eigen meerwaarde wordt vooral bepaald door de mate van resultaatsgerichtheid, aanpassingsvermogen, ondernemerschap, netwerkcapaciteit, creativiteit en innovativiteit. Stuk voor stuk competenties die in de toekomstige kenniseconomie alleen maar toegevoegde waarde hebben

Meer


Viewing all articles
Browse latest Browse all 3

Latest Images

Trending Articles





Latest Images